ŁOKIEĆ TENISISTY TO JEDNOSTKA CHOROBOWA Z GRUPY ENTEZOPATII, CZYLI ZESPOŁÓW PRZECIĄŻENIOWYCH UKŁADU RUCHU.
Tenisiści nie są jedyną grupą pacjentów, którzy zgłaszają się do Centrum FSM z tym problemem
Długotrwale utrzymywana pozycja ciała lub powtarzane z dużą częstotliwością ruchy predysponują do wystąpienia tego schorzenia u pracowników biurowych, muzyków, osób pracujących fizycznie lub czynnie uprawiających sport. Łokieć tenisisty nieleczona wpływa na ograniczenie zakresu ruchu oraz zmniejszenie siły chwytu ręki i mięśni przedramienia.
Czynności drażniące: opóźniony backhand, praca biurowa, praca mechaniczna, praca manualna (szycie, granie na instrumentach)
1. Genezą występowania tej jednostki są zaburzenia degeneracyjne i zwyrodnieniowe w strukturze włókien kolagenowych ścięgna, którym towarzyszy przewlekły stan zapalny. Zmiany zwyrodnieniowe ścięgien są konsekwencją występowania mikrourazów uszkadzających ich strukturę (przerost naczyniowo-fibroblastyczny) i uniemożliwiających dostateczne zaopatrzenie tkanek w krew i gojenie się uszkodzeń. Czynnikami wzmagającymi utrzymywanie się procesu zapalnego są także nadmierne przeciążanie mięśni oraz choroby naczyniowe.
2. Najbardziej obciążającą kombinacją ruchu jest rotacja przedramienia (ruch nawracania i obracania w nadgarstku) połączona z wyprostem (zgięcie grzbietowe) szczególnie w trakcie użycia siły, czyli podczas działania przeciw oporowi.
3. Entezopatia dotyka struktur w obrębie nadkłykcia bocznego kości ramiennej, do którego przyczepiają się ścięgna prostowników palców i nadgarstka. Do diagnozowania i różnicowania stosuje się badanie obrazowe USG, palpację i testy funkcjonalne. Wrażenia bólowe towarzyszące temu schorzeniu Pacjenci opisują jako nagły, kłujący ból w bocznym przedziale stawu łokciowego.
Czasem towarzyszy mu promieniowanie do przedramienia, nadgarstka, ramienia lub barku. Lekarz ortopeda podczas badania obrazowego różnicuje dolegliwości bólowe pod kątem entezopatii ścięgna prostowników palców i nadgarstka lub występowania innych zaburzeń strukturalnych tej okolicy (złogi wapnia, przerost fałdu maziówkowego lub zapalenie kaletki w stawie ramienno-promieniowym, polineuropatię nerwu promieniowego i inne).
Łokieć tenisisty – proces leczenia
1. Każdego pacjenta jest zindywidualizowany i przebiega w kilku etapach. Pierwszym z nich jest diagnoza i manualna ocena funkcji tkanek. Fizjoterapeuci w centrum FSM wykorzystują techniki badania i terapii według koncepcji terapii manualnej i osteopatii. W drugim etapie wdrażamy fizykoterapię i leczenie tkanek zajętych procesem chorobowym metodami: terapii manualnej i powięziowej, suchego igłowania, kinesio-tapingu oraz treningu medycznego. Proponowanymi zabiegami z zakresu fizykoterapii są: elektroterapia TENS, ultradźwięki lub fonoforeza
oraz krioterapia miejscowa.
2. Ostatnim i najważniejszym etapem jest edukacja Pacjenta w zakresie autoterapii, utrzymywania właściwej postawy ciała i ergonomii podczas pracy czy aktywności sportowej.
Według najnowszych badań odradza się stosowanie kortykosteroidów i leków z grupy NLPZ ze względu na krótkotrwałe i objawowe działanie oraz szereg skutków ubocznych tj. rozmiękanie tkanki chrzęstnej oraz zmniejszenie wytrzymałości ścięgien. Skuteczność potwierdzoną badaniami zapewnia jedynie przyczynowe leczenie manualne połączone z zabiegami fizykalnymi. Obiecujące wyniki leczenia na poziomie komórkowym wykazuje ostrzykiwanie osoczem bogatopłytkowym.
3. Terapia manualna i powięziowa:
- poprawa krążenia i odżywienia
- przywrócenie ślizgu i elastyczności tkanek
- wyeliminowanie bólu i obrzęku
- rozluźnienie i wzmocnienie strukturalne tkanek miękkich
- mobilizacje i manipulacje tkanek
- ćwiczenia koncentryczne i ekscentryczne
- trening kolagenowy
- przywrócenie równowagi między prostownikami i zginaczami
- praca na całym łańcuchu biokinematycznym
- nauka prawidłowej techniki ruchu
ŁOKIEĆ TENISISTY – AUTOTERAPIA
Kontynuowanie leczenia za pomocą ćwiczeń skutkuje długotrwałym utrzymaniem efektów terapii.
Stetching jest metodą o wysokiej efektywności, która wpływa na wydłużenie i przekrwienie struktur mięśniowych, obniżenie napięcia spoczynkowego mięśnia i jego regenerację. Regularnie wykonywany (przed/po treningowo) redukuje ryzyko wystąpienia kontuzji i przeciążeń. Wykonuje się go w pozycji, która oddala przyczepy mięśniowe od siebie i wpływa na budowanie elastyczności tego obszaru.
Autor: mgr Małgorzata Boruta
Źródła:
- Krawczyk-Szulc P., Węgrowska-Koski E., Puzder A., Markowski P., Walusiak Skorupa E.: „Przewlekłe zapalenie nadkłykci kości ramiennej wywołane sposobem wykonywania pracy- wytyczne diagnostyczno-orzecznicze” Medycyna Pracy 2015; 66(3):443–450
- Croisier J.L., Foidart-Dessalle M., Tinant F., Crielaard.JM., Forthomme B.: „Anisokinetic eccentric programme fort he management of chronic lateral epicondylar tendinopathy” Br J Sports Med 2007; 41(4): 269-275
- Kohia M., Brackle J., Byrd K., Jen- nings A., Murray W., Wilfong E.: „Ef- fectiveness of physical therapy treatments on lateral epicondylitis” J Sport Reha- bil 2008; 17(2):119-136
- Muscolino J.E. „The Muscle and Bone Palpation Manual with Trigger Points, Referral Patterns and Stretching” Elsevier Mosby 2016 ISBN 978-0-323-22196-2